Achter deze kleine onwetende en vogelvrije kijkers ligt het verleden van hun ouders besloten.
Een ketting aan patronen en overtuigingen.
Generaties lang doorgegeven.

Deze kleine rakkers kijken verder zoals je ziet.
Ze maken hun kleine handjes tot verrekijkers.

 

“Ook al vertel je me wat ik moet weten, ik zie nog zoveel anders.

Iets dat ik graag op eigen houtje verder wil onderzoeken en probeer te snappen.

Je mag met me meekijken wanneer je bereid bent je open te stellen voor mijn wereld.”

 

Als therapeut is nieuwsgierigheid één van de basisvoorwaarde.
Vertel, ik luister en benieuwd naar wat je me gaat vertellen.
Als ouder hoef je geen therapeut te zijn, liever niet, maar wel even zo nieuwsgierig.

Kinderen zijn cherry pickers (de kersen op de taart) van jouw input als ouder.
Zij pikken op wat voor hen op dat moment relevant is.

Dat maakt de puberteit vaak spannend tussen ouders en hun kinderen.
Pubers ontwikkelen hun eigen patronen, overtuigingen en zijn op zoek naar hun eigen ‘waarheid’.
Ze nemen mee wat voor hen in hun leven op dat moment, met hun karakter en hun eigen nieuwsgierigheid van belang is.
Zowel vanuit hun peergroup als wat hun ouders hen vertellen.
De rest laten ze voor wat het is.

Mits je hen als ouder meeneemt vanuit hun zienswijze naar een voor hen nog onbekend terrein.
Vanuit je eigen verwondering, nieuwsgierigheid en openheid als ouder.

Jouw leven hoeft niet hun leven te zijn.
En nog belangrijker hun leven is vaak niet jouw leven.

Het samen onderzoeken vanuit wederzijdse nieuwsgierigheid maakt dat je elkaar beter begrijpt en dat je als ouder in staat bent om je oude patronen en overtuigingen te laten vieren.
Zelfs kunt loslaten.

Pubers zijn vaak de trigger van jouw eigen patronen, overtuigingen en oude pijn.
Maar zij weten van niks en willen vrij kunnen kijken.
Zonder generatievernis.

Een ongeschreven blad met wederzijdse verwondering doet vaak wonderen.